วันนี้เราจะขอนำเสนอเรื่องราวดี ๆ ที่เกิดขึ้นในสังคมไทย หลังบนโลกออนไลน์
ได้มีเฟซบุ๊กชื่อ หม่อมหลวงสิทธิไชย ไชยันต์ ได้โพสต์ภาพ พร้อมระบุข้อความว่า
หญิงกลางคนที่ขๅยล็อตเตอรี่หน้าซีด เมื่อได้ยินเสียงดังแควก
และล็อตเตอรี่ฉีกออกเป็นสองท่อน หล่อนตั้งใจจะดึงออกมาจากแผงเพื่อขๅยให้ผม
ในวันฝนพรำ ผู้คนเดินผ่านไปมาบนทางเท้า มีไม่กี่คนที่จะอยากแวะซื้อล็อตเตอรี่
และเมื่อมีคนมาซื้อ หล่อนก็ดึงขาดเสียอีก หล่อนหน้าเสีย
แต่ก็กัดฟันพูดอย่างกล้าหาญว่า ใบนี้หนูเก็บไว้เองก็ได้ค่ะ คุณเลือกใบใหม่ไปเถอะ
ผมมองล็อตเตอรี่แหว่งใบนั้น มันขาดไปราวหนึ่งในสี่ส่วน
หล่อนอธิบายต่อมันชื้นนะคะ เปียกฝนมาแต่เช้า ดึงเบาๆ มันก็เลยขาด
ผมก้มลงมองล็อตเตอรี่ ชื่นชมน้ำใจที่หล่อนไม่ขอร้องให้ผมซื้อ
แต่ถ้าผมไม่ซื้อใครล่ะ จะมาซื้อล็อตเตอรี่ขาด ๆ
หล่อนขๅยไม่ได้หรอก ขๅยเถอะ พี่จะซื้อ นาน ๆ จะได้ซื้อล็อตเตอรี่ขาด ๆ สักที มันคงนำโชคมาให้พี่
ผมพูดกับหล่อน ข้อดีของความแก่ คือคนส่วนใหญ่จะอายุน้อยกว่า เรียกตัวเองว่าพี่ได้อย่างมั่นใจ
หล่อนแกะส่วนที่เหลือออกจากแผงส่งให้ผมเลือกใบเดี่ยวเพิ่มอีกใบ และใบคู่เพิ่มอีกหนึ่งคู่
เอาเบอร์อะไรคะ หล่อนถาม อะไรก็ได้จ๊ะ ที่มันถูกรางวัลน่ะ หยิบมาเถอะ”
ผมรู้ว่าหล่อนดีใจที่ผมยอมซื้อล็อตเตอรี่ใบที่ขาด หล่อนหยิบชุดคู่มาส่งให้
พร้อมอวยพรว่า “ขอให้ถูกสิบสองล้านนะคะ”
ผมยิ้มส่งเงินให้เป็นธนบัตรใบใหญ่ หล่อนรับ และทอนมาให้ได้ถูกต้องตามจำนวน ไม่มีผิด
ผมทั้งแปลกใจและชื่นชมที่หล่อนทอนได้ถูก
เมื่อผมรับเงินทอนและเอาล็อตเ อรี่ใส่กระเป๋าเงินแล้ว ก่อนจะเดินจากไป หล่อนพูดขึ้นว่า
คุณคะ ช่วยหนูสักเรื่องได้ไหมคะ ผมมองหล่อน แต่หล่อนไม่มองผม ผมนิ่งสักครู่ และบอกว่า ได้ จะให้ช่วยอะไร
หล่อนหยิบธนบัตรใบละยี่สิบบาทมาสองใบส่งให้ ผมกำลังนึกว่าหล่อนจะให้เงินผมหรืออย่างไร
ก็พอดีหล่อนพูดขึ้นว่า ข้างหลังพี่มีรถขๅยขนมอยู่
ช่วยชื้อขนมมันกับขนมตาลให้อย่างละยี่สิบบาทได้ไหมคะ ผมหันหลังไปดู
มีตุ๊กตุ๊กจอดอยู่คันหนึ่ง ด้านหลังรถมีขนมหลากชนิดใส่ถาดวางขๅยอยู่เต็ม
ผมไม่รับเงินจากคนขๅยล็อตเตอรี่ แต่เดินไปซื้อขนมให้ตามที่หล่อนขอ
มีคนซื้ออยู่ก่อนคนหนึ่ง ผมยืนรอสักครู่ถึงคิว ผมก็ซื้อขนมตาลกับขนมมันอย่างละยี่สิบบาท
ได้ขนมใส่ถุงแล้วผมเดินถือกลับไปให้แม่ค้าล็อตเตอรี่ หล่อนรับและส่งเงินที่อยู่ในมือให้ผม
ผมบอกว่า วันนี้เป็นวันดี ผมได้ซื้อล็อตเตอรี่พิเศษที่นำโชค เท่านี้ก็ดีใจมากแล้ว ค่าขนมไม่ต้องให้พี่หรอก
รับขนมไปเถอะ หล่อนยิ้ม และบอกขอบคุณ ผมเดินจากมา
หันไปมอง และถ่ายรูปอิ่มใจที่ได้ช่วยเดินไปซื้อขนมให้หล่อน มันง่ายสำหรับผม แต่มันคงยากไม่น้อย
สำหรับคนตาบอดอย่างหล่อนที่จะต้องเดินฝ่าสายฝนไปซื้อขนม ในขณะที่สองมือต้องถือแผงล็อตเตอรี่ไปด้วย
ผมหวังว่า วันนี้คงจะเป็นวันดีมีโชคสำหรับหล่อนด้วยเช่นกัน
ม.ล.สิทธิไชย ไชยันต์
ตุลาคม 2563
แหล่งที่มา: หม่อมหลวงสิทธิไชย ไชยันต์
