เพื่อน ๆ หลายคนคงจะเคยเห็นพ่อแม่บางคน เรียนจบแค่ ป.4 แต่สามารถส่งลูกสองสามคนให้เรียนจบปริญญาตรีได้
ด้วยความรักและพลังของคำว่า พ่อ แม่ พวกเขาสองคนทำทุกอย่างได้เพื่อลูกจริง ๆ บุญคุณนี้ต่อให้เอาอะไรมาเทียบทั้งโลก
เราก็ไม่สามารถที่จะตอบแทนได้หมดเลย เพราะสิ่งแรกที่พ่อแม่ให้เราคือการให้ชีวิต ให้เราได้เกิดมาเป็นคนนั้น นับว่าประเสริฐที่สุดแล้ว
ความรักของพ่อแม่คือ อยากเห็นลูกมีความสุข และอยากทำให้ลูกเป็นสุข แล้วก็มีความสุขเมื่อเห็นลูกเป็นสุข
เมื่ออยากเห็นลูกมีความสุข พ่อแม่ก็พยายามทำทุกอย่างให้ลูกมีความสุข
วิธีสำคัญอย่างหนึ่งที่จะทำให้ลูกมีความสุข ก็คือการให้แก่ลูก
เพราะฉะนั้น พ่อแม่ก็จะมีความสุขในการให้แก่ลูก เพราะการให้นั้นเป็นการทำให้ลูกมีความสุข
ร้านส้มตำเจ๊พิญ เปิดขๅยตั่งแต่เวลา 09.30 น.จนถึงของหมด (ไม่มีวันหยุด)
2 สามีภรรยาขๅยบนรถสามล้อพ่วง ขๅยมานานกว่า 10 ปี
จะขี่รถจักรยานยนต์พ่วงเร่ขๅยบริเวณหน้าโรงงาน วัดสว่างอารมณ์
และอีกหลายที่ใกล้เคียงคลองใหม่ สามพราน
เจ้าของร้าน นางพิญญา เริญไทสง อายุ 47 เล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนทำงานโรงงานและสามีวิ่งรถส่งสินค้า
คิดว่ามีฝีมือในการทำอาหารอีสาน จึงต่อรถจักรยานยนต์พ่วงข้างทำเป็นร้านขๅยส้มตำและไก่ย่าง มานานกว่า 10 ปี
ตอนนี้ขๅยส้มตำส่งลูกเรียนจบปริญญาทั้งสองคนแล้ว แต่ก็ยังขๅยส้มตำอยู่เพราะไม่อยากอยู่เฉย ๆ
เมนูที่ร้าน ตำปูไทย, ตำปูไทยไข่เค็ม, ตำป่า, ตำหอยดอง, ตำปูปลาร้า, ซุปหน่อไม้, น้ำตกหมู, ลาบหมู, ไก่ย่าง, ข้าวเหนียว ฯลฯ
ราคาเริ่มต้น 35 บาท
นางพิญญา เริญไทสง บอกว่า ตนเองเรียนมาน้อยพอเติบโตมาก็ต้องมาทำงานเป็นลูกจ้างตามโรงงานต่าง ๆ
ในจังหวัดนครปฐม มาหลายปี พอมีครอบครัวทำงานทั้งได้เงินเดือนมาก็ไม่พอใช้
ต้องประหยัดอดออมพอมีลูก 2 คนยิ่งต้องประหยัดสุดๆ จึงได้คุยกันว่าออกจากงานประจำมาขๅยของกันดีกว่า
ก็มีรถจักรยานยนต์อยู่คันหนึ่งจึงได้นำเอารถไปต่อเป็นรถพ่วงข้าง มาขๅยส้มตำตามหน้าโรงงานบ้าง ที่วัดบ้าง
ส่งลูกเรียนแต่เส้นทางก็ไม่ได้โรยด้วยดอกกุหลาบเท่าไรนัก ก็ต้องอดมื้อกินมื้อเหมือนกัน
เนื่องจากว่าลูกยังเล็กและเรียนหนังสือด้วย
แต่ก็ต้องอดทนพอลูกชายทั้ง 2 คน ๆ โตเรียนจบปริญญาตรีก็ไปสอบได้เป็นครู
และลูกชายคนเล็กก็เรียนจบปริญญาตรีเช่นกัน และก็ได้ไปสอบติดตำรวจ
นายสิบได้รับราชการทั้ง 2 คน ก็ต้องถึอว่าโชคดีที่ลูกทั้ง 2 คนได้ดิบได้ดี
เห็นไหมคะว่า ความทุ่มเทและแรงบันดาลใจที่จะให้ลูกนั้นได้ดี และไม่ต้องมาเป็นพ่อค้าแม่ค้า
ตากแดดตากลม ตกระกำลำบากเหมือนพวกเขา
พ่อแม่ ยินดีที่จะเหนื่อຍเพื่อให้ลูกนั้นมีอนาคตที่ดี อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้คิดได้
นานเท่าไหร่แล้วที่เราใช้เวลาอยู่แต่กับเพื่อนและคนรัก โดยที่เราก็คิดมาตลอดว่า
เราก็จะอยู่กับพ่อแม่เหมือนกันแต่ค่อยอยู่ด้วยภายหลังก็ได้ เราคิดแบบนี้มาทุกวัน จนพ่อแม่ก็เริ่มแก่ลง ทุกวัน..ทุกวัน
เพียงแต่เราดูไม่ออก สุดท้ายแล้ว เมื่อเราถูกทิ้ง คนที่ยังอยู่กับเราตั้งแต่เริ่มจนจบก็คือพ่อแม่
เขาไม่เคยบอกเราว่ารักเราเพราะอะไร และเขาก็ไม่เคยบอกเลิกเราเช่นกัน
แหล่งที่มา: แนวหน้า
เรียบเรียงโดย baansuann.com
