บนโลกออนไลน์ ได้มีสาวรายหนึ่ง โพสต์เล่าประสบการณ์หลังตรวจพบว่าเป็นมะเร็งระยะที่ 2 พบก้อนเนื้อร้ายในมดลูก
กับการรักษากว่า 8 เดือนแห่งความทรมๅน ชีวิตดิ่งไปหมดและสุดท้ายเธอต้องเป็นหมันไม่สามารถมีลูกได้ โดยเธอเล่าว่า
จะมาเล่าประสบการณ์ ตั้งแต่วันแรกที่สงสัยจนตรวจเจอมะเร็ง ระยะที่ 2 (อาการและการตรวจเจอ) Ep.1 (เพื่อเป็นวิทยาทานกับสาว ๆ นะ)
อาการตอนแรกที่ทำให้รู้ว่าตัวเองผิดปกติ คือ มีตกขๅวกลิ่นเหม็นมากกก เป็นสีเขียวเลย
ตอนนั้นเริ่มสงสัยตัวเอง เลยเอานิ้วไปแหย่ ๆ เอาตกขๅวออกมาดู บังเอิ้ญ !!! ปลายนิ้วดันไปโดนปากมดลูกพอดี
ความรู้สึกแรก เอ้า ! ทำไมมันแข็งจังวะ เป็นก้อนแข็ง ๆ อยู่ครึ่งเดียว อีกครึ่งนึงก็ยังนุ่มอยู่ (คิดในใจละ ชิxหาย เป็นอะไรแน่ ๆ)
ไปหาหมอตรวจภายในครั้งแรกในชีวิต หมอตรวจไม่เจออะไร สงสัยก้อนมันยังเล็กมาก ก็ได้แค่ยากำจัดเชื้อตกขๅวกลับมากิน
ผ่านไปน่าจะ 2 อาทิตย์ได้ (ระหว่างนั้นก็ยังกังวลเรื่อย ๆ เลยแหย่เข้าไปอีก ปากมดลูกก็ยังแข็งเหมือนเดิม ตัดสินใจ เอาวะ ! ไปหาหมออีก
ครั้งที่ 2 รอบนี้ย้ำหมอว่ามันเป็นก้อนแข็ง ๆ จริง ๆ มันไม่หาย หมอเลยดูละเอียดขึ้นมั้ง ปรากฏว่าหมอเจอ ตอนแรกหมอคิดว่ามันเป็นเนื้องอกธรรมดา
ซึ่งถ้ามันไม่ใหญ่มาก มันสามารถบิดออกได้เลยตอนนั้น อุปสรรคก็มา คือ ตอนนั้นที่ รพ. ไม่มีผ้าก็อซที่เป็นไซส์ใหญ่ (เห็นหมอว่างั้นนะ)
ก็เลยยังไม่ได้บิดออก หมอเลยเขียนไปส่งตัวให้ไป รพ.จังหวัด เพื่อทำต่อให้
วันต่อมาก็รีบไปหาหมอ ที่ รพ.จังหวัด ตรวจเบื้องต้นจากแผนกชั้นล่าง ก็บอกเป็นเนื้องอก เลยสั่งแอดมิดไป 1 วัน และขึ้นไปบิดบนตึกนอน
จะมีหมอประจำการอยู่ ขึ้นไปเปลี่ยนชุดเป็นผู้ป่วຍ ตรวจภายในไปปึ๊บ หมอบอกให้เลือกจะบิดออกเลย หรือจะลองกินยาให้มันยุบไป
(หมอยังบอกว่าบิดมันเจ็บมากนะ มีหรอจะเลือก บ้าไปละ 5555 เลยเลือกกินยาแทน) นอน 1 คืน ก็ได้ยากลับไปกิน นัดอีก 1หรือ2อาทิตย์ จำไม่ได้
วันนัดมาหาหมอ ก็ตรวจอีกที รอบนี้เป็นหมออีกคน ทำการตรวจภายใน ปรากฏว่าโลหิตอยู่ในช่องคลอดเยอะมากกกก เหมือนแอ่งน้ำ
เยอะจนตรวจไม่ได้ เยอะจนต้องเอาผ้าก๊อซมาชุบออก ชุบออกจนพอตรวจได้ หมอคนนี้เลยเอานิ้วเข้าไปจับ สงสัยว่ามันน่าจะไม่ใช่เนื้องอกธรรมดา (ได้ยินหมอคุยกันนะ แต่ศัพท์แพทย์ก็ฟังไม่ออก)
อะ !! สั่งแอดมิดขึ้นข้างบนอีกรอบ หมออีกคนข้างบนตึกก็ตรวจภายในอีกรอบ แล้วเหมือนจะทำการบิด ๆ ออก
ตอนนั้นไม่รู้ว่าหมอทำไรบ้าง เจ็บมาก ปวดมากกก (เกิดมาไม่เคยเจ็บขนาดนี้) แต่เหมือนบิดไม่ออก
และหมอก็สงสัยก้อนว่าทำไมมันยุ่ย ๆ แปลก ๆ เลยตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ แล้วยัดผ้าก็อซประมาณ 2 ม้วน เข้ามาอุดไว้ ไม่ให้โลหิตไหล
ทำเสร็จปึ๊บ ! หมอก็บอกว่ามันเป็นชนิดแบบ มันงอกออกมาจากมดลูกลามออกมาปากมดลูก อะไรประมาณนี้ นอนไป 1 คืน โอเค ! โลหิตหยุด กลับบ้านได้
รอผลตรวจชิ้นเนื้อประมาณ 2-3 อาทิตย์ ระหว่างนี้ก็ใช้ชีวิตแบบนอยด์มาก ภาวนาทุกวันว่าขอให้เป็นข่าวดี ยอมรับโคตรคิดมากที่สุดในชีวิตละ
ระหว่างใช้ชีวิตรอวันฟังผลไป ทุก ๆ วัน จะมีโลหิตไหลทุกวัน นึกภาพฝนดาวตกนะ อารมณ์เป็นก้อน ๆ ไหลออกมา
ตอนล้างจิ๊มิอะ ไหลออกมาเป็นก้อน ตกลงพื้น ตุบตับ ๆ วันละเป็น 10-20 ก้อน เห็นสภาพแบบนี้ทุกวัน ชีวิตดิ่งมากร้องไห้ทุกวัน
skip มาวันฟังผล วันที่ตื่นเต้นมาก ๆ ในชีวิต ถึงคิวก็เข้าไปกับแม่ …… หมอบอกเป็นเนื้อร้าย OMG !!!!!! ใจเต้นตุ้บ ๆ
กลั้นน้ำตาเอาไว้ ไม่อยากให้หมอมองว่าอ่อนแอ อยากให้แม่มองว่าเข้มแข็ง ยอบรับว่าซึม ๆ แต่ในใจดิ่งไปแล้วอะ
หมอก็เขียนใบส่งตัว ไปรักษาต่อที่ รพ.ที่ขอนแก่น จากคนที่คิดว่ามะเร็งเป็นเรื่องไกลตัว ตอนนี้อะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้ ไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง
ไว้จะมาเล่าต่อนะ เผื่อใครอยากอ่าน ถึงขั้นตอนการรักษา ยาวมากละเดี๋ยวไม่มีคนอ่าน
มาต่อกับการรักษา ep.2 นะ (ภาคจบ) (หลายคนจะทักว่าคนอะไรป่วຍ เหมือนไม่ป่วຍ) ….. 8 เดือนของการอดทน ….
ระหว่างนั้นก่อนจะไปรักษาต่อที่ รพ.ที่ขอนแก่นก็ต้องเตรียมผลการวินิจฉัยโรครวมถึงรายละเอียดต่าง ๆ ก่อนจะต้องไปรักษาต่อ
CT scan ช่องท้องถึงช่วงล่าง (อันนี้โคตรโหด มันส์ ฮา) ตรวจโลหิต X-ray ปอด สไลด์อะไรสักอย่าง ส่งผลตรวจแลปที่ อุบลฯ
ไปจ้าา พร้อมแล้วที่ ขอนแก่น !!! เช่าหออยู่ใกล้ ๆ รพ. 2 เดือน เพราะต้องรักษาทุกวัน
ตรวจกับแผนกอีกทีร่วมกับเอกสารที่ได้จากรพ.สารคาม ก็ยืนยันละ ว่าเป็นจริง ๆ ระยะที่ 2B ตรวจภายในเป็นว่าเล่น หมอก็ใช้นิ้วล้วงทั้งรูจิ๊มิ และรูตูด
เพื่อดูขนาดของก้อน ว่ามันุลกลามรึยัง หรือใหญ่จนไปบังเส้นทางรูตูดรึยัง (จะทำให้ถ่ายยาก) ตรวจเสร็จ หมอนัดมาวางแผนการรักษาอีกที ..
วันนัดเพื่อวางแผนการรักษา หมอสูติก็แจ้งรายละเอียดนั่นนี่ ว่าต้องทำอะไรบ้าง และก็แยกไปพบหมอด้านรังสีรักษาอีกที
ว่าต้องทำอะไรบ้าง เพราะต้องใช้การรักษาร่วมกันระหว่างแผนกสูติกับรังสีรักษา
ซึ่งแผนการรักษาคือ
-การให้ยาเคมี 6 ครั้ง (1 ครั้ง/สัปดาห์)
-ฉายแสง 28 ครั้ง (ทุกวันยกเว้นส-อา/นักขัตฯ)
-การใส่แร่ 4 ครั้ง
หมอก็แจ้งว่า … !!!!!! จะเป็นหมัน มีลูกไม่ได้ !!!!! เสียใจมากก ชีวิตของผญ.คนนึงอะ
ทำการตัดผมตัวเองให้สั้นลง เผื่อการให้ยาเคมีแล้วผมจะร่วง ขึ้นชื่อว่ามะเร็ง โดนคีโมผมต้องร่วงอะ นี่ก็ตัดดักไว้ก่อนเลย เผื่อว่าร่วงจะได้ไม่เสียใจมาก
วันแรกที่เริ่มไปรักษาตรวจโลหิต ตรวจฉี่ เพื่อดูว่าร่างกายพร้อมที่จะได้รับยารึป่าว ครั้งแรกโลหิตผ่าน ฉี่ผ่าน ! ก็สั่งแอดมิดขึ้นตึก
เพื่อให้ยาเคมีครั้งแรก ตื่นเต้นมากกกก กลัวมาก (ก็มีพยาบาลมาพูดคุยด้วยถึงสภาพจิตใจ การเตรียมตัว การดูแลตัวเอง บลา ๆ)
เซอร์ไพร์สมากคือ พยาบาลบอกว่ายาเคมีสูตรนี้ ผมไม่ร่วง !!!! เย้ ๆ 555555 แล้วฉันตัดผมทำไมวะเนี่ย (คิดในใจ) วันแรกยังไม่ได้ให้ยา
แต่ให้น้ำเกลือก่อนคืนนึงเพื่อเตรียม ก็จะมีพนง.เข็นมาพาไปฉายแสงครั้งแรก (เป็นช่วงโควิดพอดี ไม่ให้ญาติเฝ้า ไม่ให้เยี่ยม นอนเหงา ๆ คนเดียว)
วันรุ่งขึ้นเตรียมตัวโดน ! ตกมาบ่าย ๆ พยาบาลก็มาให้ยา ขับปัสสาวะ 1 กระปุก แล้วก็ยา คลายเครียด 1 เม็ด เสร็จ
ก็มีพยาบาลที่ใส่ชุดคลุมแบบปิดทั้งตัวมาจัดการให้ยาผ่านสายน้ำ เกลือ และอยู่ด้วยจน 5-10 นาที ว่ามีอาการอะไรรึป่าว โอเค …
ก็ผ่านไปด้วยดี เช้าต่อมาก็ออกจาก รพ. กลับไปพักที่หอ—– ทำแบบนี้ไปอีก 1 ครั้ง —-
ครั้งที่ 3 เพื่อมาให้ยาเคมี อุปสรรคก็เกิดขึ้นอีก พบว่าตามใบหน้ากับคอ มีผื่น สิวผด ขึ้นเยอะมาก + ผลโลหิตไม่ผ่าน ค่าตับสูงขึ้น 3 เท่า (เสี่ยงตับวาย)
หมอจึงให้ความเห็นว่า แพ้ยาเคมี !!! และให้หยุดการให้ยาเคมี คือ ต่อไปต้องรักษาโดยการฉายแสง อย่างเดียว
(วันนี้เลยไม่ได้ให้ยา ก็ลงไปฉายแสง) —- เข้าพบหมอรังสีรักษา หมอก็แจ้งว่า ต่อไปรักษาฉายแสงอย่างเดียว
ซึ่งผลการรักษาอาจจะไม่เต็มที่นะ เดี๋ยวฉายแสงครบ ดูผล เราจะมาว่ากันอีกที
ใจตอนนั้นคือโคตรดิ่งมากกว่าตอนรู้ว่าเป็นอีกนะ คือกลัวรักษาไม่หาย ร้องไห้ทุกวันอีกแล้ว กลัวทุกอย่าง
คิดถึงพ่อแม่ คิดถึงครอบครัว คิดถึงแฟน กลัวเสีຍชีวิตที่สุดในชีวิต สภาพจิตใจคือ=0 แต่ก็พยายามให้กำลังใจตัวเอง อยากให้หาย)
ฉายแสงจนครบ 28 ครั้ง ต่อด้วยการนัดใส่แร่ (อันนี้ต่อบอกเลยว่าชีวิตนี้ขออย่าได้ทำอีก โคตรรรรรทรมาณ อย่าหาทำเด็ดขาด)
จะบรรยายให้เห็นภาพนะ เตรียมตัวโดยการเปลี่ยนผ้าถุง กินยาแก้ปวดก่อน 2 เม็ด รอหมอเรียก.. นอนถ่าง หมอจะใส่เครื่องมือถ่างเข้าไป
จากนั้นมันจะเหมือนแท่งเหล็ก ยาวประมาณ 30 นิ้วได้มั้ง สอดเข้ามาในมดลูกคาไว้ (จนกว่าจะทำเสร็จทุกขั้นตอน รวม ๆ 1-2 ชั่วโมง)
แล้วใช้ผ้าก็อซ ยาว2ม้วน ยัด ๆๆๆๆๆๆๆๆ เข้าไปจนแน่นช่องคลอด เพื่อกันไม่ให้ไอ้แท่งเหล็กขยับ ไม่งั้นตำแหน่งจะเคลื่อน
(ความรู้สึกโคตรชิxหาย กว่าจะผ่านไปแต่ละนาที หลับตานับดาวนับแกะ ปวดจนสั่น ร้อน ๆ หนาว ๆ วูบวาบ ๆ อยากจะดึงออกให้แม่xxจบ ๆ ไป !!! ต้องนอนนิ่งห้ามขยับส่วนขาแม้แต่นิดเดียว)
จบจากห้องใส่เครื่องมือ ก็ไปห้องx-ray ต่อ เพื่อดูว่าตำแหน่งมันถูกจุดไหม ไปต่อห้องโหลดแร่
คือเขาจะเอาเหมือนตัวจุ๊บขั้วแบตอะ มาใส่ตรงแท่งมั้ง (อันนี้มองไม่เห็นนะ แต่จินตนาการเอา) โหลดแร่ก็ใช้เวลา 15-20 นาที
ทำเสร็จครั้งแรกร้องไห้กอดแม่ จากที่ไม่เคยร้องไห้ให้แม่เห็นเลย คือมันเจ็บปวดมาก จนอธิบายไม่ถูก (ในใจคิดว่าไม่อยากทำอีกแล้ว ช่วยด้วย) แต่ก็ฝืน ทำใจฝืนทำไปอีก 3ครั้ง
ทำจนครบการรักษาทุกอย่าง หมอนัดอีก 1 เดือน เพื่อติดตามการรักษา (ผลการใส่แร่ใช้เวลาประมาณ 1 เดือน)
วันนัดติดตามการรักษาครั้งแรก (24 กค. 63) ที่ผ่านมา หมอก็ตรวจภายในดู ล้วง ๆ ดู หมอก็บอกว่า “ก้อนมันยุบหมดแล้วนะ”
อะไรนะคะหมอ ? ตื่นเต้น ดีใจตื้นตัน ถามหมอให้แน่ใจว่าจริง ๆ หรอคะ อีก 4-5รอบ หมอก็บอกยุบหมดแล้ว นัดอีก 3 เดือน มาติดตามอีกที
(ความรู้สึกตอนนั้นเดินออกมาจากห้องตรวจ แม่ก็รออยู่หน้าห้อง ถามเป็นยังไงบ้างลูก หมอว่ายังไง?)
บอกแม่ว่า : ก้อนยุบหมดแล้วนะ (แม่ร้องไห้ดีใจมากกกก กอดกันอยู่หน้าห้องตรวจ ไม่อยากพูดเลย มันดีใจ โคตรดีใจ)
จากที่คิดว่าอย่างน้อยมันก็น่าจะยังเหลืออยู่ ไม่น่ายุบหมด เพราะไม่ได้ให้ยาเคมี
ขอบคุณตัวเองที่อดทน ที่ไม่ท้อ ขอบคุณตัวเองที่สู้ ขอบคุณร่างกายที่ยังตอบสนองดี จนทุกอย่างมันผ่านไปได้
ขอบคุณแม่ ที่ดูแลหนูมาเป็นอย่างดีมาก ๆ คอยให้กำลังใจอยู่ข้าง ๆ ขอบคุณครอบครัวที่ให้กำลังใจกันมาตลอด
ขอบคุณแฟนที่ไม่ทิ้งกันไปไหน ที่ไม่รังเกียจ ที่อยู่ข้างกันตลอด ขับรถพาไปหาหมอทุกวัน ถ้าไม่ได้เธอตอนนั้น
ก็คงแย่ ขอบคุณจริง ๆ ขอบคุณทุก ๆ คนน้าาาที่ให้กำลังใจ ขอให้ทุกคนมีความสุข สุขภาพแข็งแรง นะคะ
เกือบหายดีแล้วนะ ขออย่าให้มันกลับมาอีก กว่าจะผ่านมาได้มันไม่ง่ายเลย ป่วຍยังไงให้สวยเหมือนเดิม555555
ฝากถึงผญ.ทุกคนเลยนะคะ ว่าการตรวจภายใน เป็นเรื่องที่สำคัญมาก ๆ อย่ามองข้ามว่าไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร
เป็นกำลังใจให้คนที่เจอกับเรื่องร้าย ๆ
ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีเช่นกันนะคะ
ใช้ชีวิตให้มีความสุขมากที่สุด
แหล่งที่มา: tnews
เรียบเรียงโดย baansuann.com