ครูอ๋อ สอนเด็กบนดอย รถติดหล่ม แบกอาหารกลางวันขึ้นบ่า ลุยโคลนเพื่อให้เด็กมีข้าวกิน

วันนี้เราขอนำเสนอเรื่องราวของครูดอยใจสู้ เล่าชีวิตกว่าจะเดินทางไปถึงโรงเรียน มอเตอร์ไซค์ติดหล่มเป็นประจำ

แต่ไม่ย่อท้อ ยอมแบกกระสอบอาหารกลางวันเด็ก ๆ ขึ้นบ่าไปให้เด็กนักเรียนได้อิ่มท้อง ไม่ขอย่อท้อ

ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เด็กได้เรียนหนังสือ

โดยผู้ใช้เฟซบุ๊ก Punyapat Pun หรือ ครูอ๋อ นายปุญญพัฒน์ วนาสินสมบูรณ์ ครูหนุ่มไฟแรง

โรงเรียนปางตองประชาสรรค์ ต.โป่งสา อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน ได้โพสต์ภาพพร้อมระบุข้อความว่า

ไม่ต้องห่วง พี่ใส่โซ่ สุดท้ายติดหล่มโซ่หลุดหายหมด ขึ้นไม่ไหวก็แบก อาหารกลางวันเด็ก ๆ

“การดำรงชีวิตที่ดีจะต้องปรับปรุงตัวตลอดเวลา ต้องมีความเพียรและความอดทนเป็นที่ตั้ง

ถ้าไม่อดทนก็อาจท้อใจ” คำพ่อสอน จนชาวเน็ตแห่ชื่นชมและให้กำลังใจกันเป็นจำนวนมาก

ระยะทางกว่าจะไปถึงโรงเรียน หลายช่วงเป็นร่องลึกและมีคนทำให้รถจักรยานยนต์ไม่สามารถขับขี่ผ่านไปได้

รถจักรยานยนต์ของครูติดหล่มโคลน และส่งผลกระทบต่อการเดินทางเข้าออกของครูดอยเป็นอย่างมาก

ที่ต้องใช้เส้นทางขึ้นไปโรงเรียนที่อยู่บนที่สูงและเป็นถิ่นทุรกันดาร

ทำให้ครูอาสาและคนที่สอบได้ต่างพากันถอดใจ และพากันลาออกพื้นที่ยังหลงเหลืออยู่ต้องอาศัยความมุ่งมั่นและตั้งใจ

ในการทำหน้าที่ของครูในการให้ความรู้กับเด็กบนดอย จะมีสักกี่คนที่ยอมลำบากเพื่อคนอื่นอาจจะพบได้ไม่บ่อยนัก

ที่ใครสักคนจะยอมทิ้งความสุขสบายในเมืองและผ่านตัวเข้าสู่ในพื้นที่ห่างไกลความเจริญ

แต่ ครูอ๋อ ปุญญพัฒน์ วนาสินสมบูรณ์ คือหนึ่งในไม่กี่คนที่ยอมทุ่มเทเพื่อคนอื่น

ด้วยหัวใจนักสู้อย่างแท้จริงสองมือแบบกระสอบอาหารด้วยสภาพเส้นทางที่เต็มไปด้วยโคลนตลอดสาย

จึงทำให้การเดินทางของเขาเป็นไปอย่างความทุลักทุเล มีเพียงมอเตอร์ไซค์คันเก่าผู้ชายที่จะพาเขาไปสู่จุดมุ่งหมายเท่านั้u

ถึงแม้ว่ารถครูอ๋อจะติดหลุ่มโคลนเดินทางต่อไปไม่ไหว แต่เขาก็ไม่หวั่นพยายามดั้นด้นเดินทางไปให้ได้

เพราะเขาแบกความหวังของเด็ก ๆ ขึ้นไปด้วยกระสอบปุ๋ย 2 ใบเพื่อนำอาหารกลางวันไปให้เด็กเหล่านั้น

ครูอ๋อ ปุญญพัฒน์ วนาสินสมบูรณ์ โพสต์ภาพขณะที่เขากำลังสิ่งที่เรียกว่าอาหารกลางวันไปให้เรา

เด็กนักเรียนที่อยู่บนพื้นที่ห่างไกลความเจริญ ในจังหวัดแม่ฮ่องสอน

ครูหนุ่มวัยใกล้ 30 ปีที่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงรายคณะครุศาสตร์

ผู้ขออยู่เบื้องหลังความกินอิ่มนอนหลับและเป็นผู้มอบความหวังของโรงเรียนปางตองประชาสวรรค์ อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน

และเป็นมาตรฐานแม่พิมพ์ผู้เสียสละที่ทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจเพื่อลูกศิษย์บนยอดดอย

หน้าที่ความรับผิดชอบก็เป็นส่วนหนึ่งของความเป็นครู ผมจะไม่ทำก็ได้แต่ผมสงสารเด็ก ๆ

กลัวว่าเขาจะไม่มีอะไรกินทุกวันอาทิตย์ผมจะต้องขนอาหารขึ้นไปบนดอย ซื้อไก่ ซื้อหมู ซื้อผัก

เพราะต้องการให้เด็กได้กินและให้ได้รับคุณค่าทางโภชนาการอาหาร อย่างเต็มที่เพื่อการเจริญเติบโตที่ดี

นอกจากนี้ยังต้องซื้อน้ำแข็งขึ้นไปด้วยเพื่อต้องตุนอาหารไม่ให้เนื้อสัตว์เกิดอาการเน่าเสีย

โรงเรียนแห่งนี้ไม่เพียงแต่ความลำบากเรื่องการเลี้ยงอาหารกลางวันเท่านั้u ไฟฟ้าภายในหมู่บ้านก็เข้าไม่ถึง

จะใช้ได้ก็ต่อเมื่อจากแผงโซล่าเซลล์เท่านั้u ส่วนน้ำดื่มน้ำใช้ก็เป็นน้ำจากประปาภูเขาเด็ก ๆ

จะดื่มน้ำจากน้ำก๊อกสวนน้ำฝนจะได้ดื่มบ้างเป็นบางครั้ง

โรงเรียนปางตองประชาสรรค์ เนื่องจากเป็นพื้นที่ชุมชนขนาดเล็กหรือว่าเป็นหย่อมหมู่บ้านและไม่สามารถจะตั้งหมู่บ้านได้

เพราะจำนวนประชากรไม่ถึง 120 คนโรงเรียนแห่งนี้มีจำนวนนักเรียนเพียง 31 คนเท่านั้u

ซึ่งเป็นโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลในเขตพื้นที่ของจังหวัดแม่ฮ่องสอน

ทั้งนี้ ครูอ๋อ ยังเป็นเพื่อนกับ ครูอุ้ม หรือ น.ส.สุทธิลักษณ์ กันธิพันธ์ ครูดอยสาวสวยแห่งโรงเรียนบ้านป่าเมี่ยงแม่พริก ต.แม่พริก อ.แม่สรวย จ.เชียงราย

อีกด้วย ทีมงาน พันหมื่นเหตุผล ต้องขอชื่นชมคุณครูดอยทุกท่านที่ยอมสละเพื่อนักเรียน สุดยอดแม่พิมพ์ของชาติตัวจริง

 

แหล่งที่มา : Punyapat Pun

เรียบเรียงโดย baansuann.com